بسم الله الرحمن الرحیم

اگر اشتباه نکرده باشم یکی از هدفهای این تمرین این است که یادبگیریم هرچه سوژه پیش زمینه وسیعتری داشته باشد کمتر جلب توجه می کند چون سوژه های دیگری هم وارد کادر می شوند و هرچه سوژه به پیش زمینه اش (دیوار یا پرده) نزدیکتر باشد عکس تمیزتر است و توجه ها فقط به سوژه جلب خواهد شد.

سه عکس به ترتیب بیشتر شدن فاصله گرفته شده:

پیشاپیش از نقد و نظر استاد بزرگوارمان و دوستان گرامی متشکرم :)

بسم الله الرحمن الرحیم

حوزه هنری استان مرکزی از 5سال پیش سالانه یک جشنواره عکاسی با موضوع زمان و ریزموضوع هایی که هرساله متفاوت است برگزار می کند.
متن زیر بخشی از بیانیه هیئت داوران چهارمین جشنواره عکس "زمان" است:
"پس از امکان ثبت پرتوهای نور بر روی سطح حساس، چیرگی بر حرکت و زمان، سرآغاز جریان تحولاتی شگرف در فن آوری عکاسی از دیروز تا امروز بوده است. در دو سویه دوربین و در امتداد این فرآیند، از سویی جهان فارغ از عکاس و از دیگر سوی دنیای درونی عکاس، در تکاپوی مضاعف و در جریانی مستمر قرار دارند. تلاش عکاسان در درک زمان و چیستی آن در عکاسی از دغدغه های چالش برانگیز است.

عکاسان در مواجهه با واژه زمان و در تفکر و تامل با مفهوم یا مفاهیم آن در جستجوی چه مصداق یا معنایی هستند، آیا مفهوم زمان در عکاسی دارای قابلیت های بصری است؟ و پیش تر از آن، آیا مفهوم زمان در سیطره عکاسی جای می گیرد؟ دیگر عکاسان گیتی در بیش از 170 سال گذشته چگونه به این مقوله پرداخته اند؟ و نتایج این رویکردها کدام است؟ آیا زمان از منظر انسان شرقی مشابه رویکرد انسان غربی به این مفهوم است؟ دراین میان پرسش های بنیادی قرار دارند: در اینجا مراد از زمان چیست؟ وقت کدام است؟ چرا این مفهوم از منظر برگزار کننده با طلا سنجیده شده و مقایسه می شود، آیا هدف از این مقایسه، بررسی این موضوع از موضعی ارزشی و یا از منظری اخلاقی است؟ کدامیک بر دیگری تقدم دارند و آیا چنین قیاسی بر عکاسی وارد است؟ و پرسش هایی بی پایان برای آشنایی با مفهوم زمان در عکاسی.

با مشاهده عکس هایی که در این چهار دوره به نمایش درآمده اند، دل مشغولی عمده عکاسان "توهم واقعیت"، "توهم ثبت زمان" و "توهم حرکت" است. رویکرد برخی از آثار، بیانگر نگرش فرا واقع نگرانه عکاس و تجسم آن در فضایی سورئالیستی است. عکاسانی در عکس هایشان در جستجوی زمانی از دست رفته هستند. در بسیاری از آثار رگه هایی از نوستالژی قابل پیگیری است. دنیای بعضی از عکاسان سرد و گرفته است و سرشار از اندوه و غباری ابدی است، امیدی نیست. در کمتر اثری ردپایی از بهجت و شادی درونی هویدا است، آیا دنیای درونی عکاسان ما اینچنین است و آیا این آثار، حاصل یافته ها و تاملات درونی و شخصی هنرمند است و یا این رویکرد از مشاهده برخی آثار عکاسان جهان، عارض عکاسان ما شده است؟"

تعدادی از عکسهای برگزیده امسال و سالهای گذشته این جشنواره:

بسم الله الرحمن الرحیم

1: مجموعه عکس پاسخ به تمام سوال هایی است که در قالب تک عکس نمی گنجد و عکاس برای بیان مقصود خود فضایی گسترده تر از تک عکس می طلبد.

2: مجموعه عکس صرفا قرارگیری یا گرد‌‌همایی چند فریم کنار هم نیست، بلکه در مجموعه عکس هدف معنایی یکسانی در تک تک فریم ها دنبال می شود و این پیوستگی بار معنایی دارد که می تواند تا حدی سازنده ی مجموعه ی عکس باشد.

3: تعداد فریم ها در مجموعه های مختلف متفاوت است و تعریف مشخصی برای تعداد دقیق عکس های مجموعه، ارایه نشده است. آنچه مهم است رساندن مقصود اصلی عکاس است. حال عکاسی با فریم های محدودی می تواند آن را بازگو کند و حال آن که موضوع کار، فریم های بیشتری را برای بیان می طلبد و ناگفته نماند پرگویی بیش از اندازه از وجاهت تصویری مجموعه می کاهد.

4: در تعریفی از مجموعه عکس در مطبوعات به نقل از استاد " اسماعیل عباسی " می خوانیم:
مجموعه عکس‌هایی را که در مطبوعات منتشر می‌شوند می ‌توان به سه دسته تقسیم کرد:
اگر در ارتباط با خبر یا رویداد باشد، گزارش تصویری (photo-reportage)، اگر بازگو کننده داستان یا روایتی باشد، داستان تصویری (photo-story)، و اگر مثل مقاله روی موضوعی معین متمرکز شده باشد، مقاله تصویری (photo-essay) نام دارد.

5: عکاس بنا به موضوعی که بر روی آن تمرکز می کند می تواند نوعی خاص از تعاریف بالا را برای مجموعه ی خود برگزیند. به طور حتم در یک حادثه ی مستند مثل جنگ، عکاس برای مجموعه ی خود از گزارش تصویری استفاده می کند و کمتر پیش می آید که در این فضای مستند گونه به داستان تصویری بپردازد.

6: مجموعه عکس می تواند در فضا و زمان مشخص و از پیش تعیین شده تهیه شود. یعنی عکاس می تواند به طور پیاپی به تهیه عکس بپردازد. در مجموعه ای دیگر(غیر پیاپی) اندیشه ای ذهن عکاس را به خود مشغول می دارد اما تهیه این مجموعه مستلزم این است که عکاس به مکان های مختلفی سر بکشد و شاید لازم باشد در زمان های مختلفی یا حتی فصل های مختلفی از سال به تکمیل کار خود بپردازد و البته که این مجموعه زمان بیشتری را نیاز دارد و در بیشترموارد این مجموعه ها بنا به خواسته ی شخصی و علاقه ی عکاس تهیه می شوند نه بنا به سفارشی خاص. ¹

طبق تعاریفی که در بالا ذکر شده است ، برای داستان تصویری میتوان عکسهایی که در سفرنامه ها گرفته می شود را مثال زد.و برای مقاله تصویری می توان عکسهای انواع جوشهای پوستی را مثال زد و برای گزارش های تصویری که ظاهرا بیشترین حجم عکسهای انواع مجموعه عکس را به خود اختصاص می دهند می توان گزارشهای تصویری متعددی که در سایتهای مختلف خبرگزاری ها از خبرها و رویدادهای مختلف ارائه شده است را نام برد.

یکی از گزارشهای تصویری که در سایت خبرگزاری فارس موجود است گزارشی مربوط به مراسم عمامه گذاری طلاب غیرایرانی به دستان مبارک حضرت آیت الله صافی گلپایگانیست که این گزارش در عین جامع بودن و نمایش برنامه های مختلف این مراسم حاوی این پیام است که امروز ما مفتخریم که آموزش و تربیت مبلغان اسلام ناب از سراسر جهان در قلب مذهبی جمهوری اسلامی ایران_قم_صورت می پذیرد و اسلام را از دل جمهوری اسلامی ایران به جهان صادر میکند.

گزیده ای از عکسهای این گزارش تصویری:

 --------------------------------
1- http://www.photokanoon.com/photo/persian/details/photo/news.86.24.1.html

بسم الله الرحمن الرحیم

  فتوبلاگ عکاس بی حواس که متعلق به جناب دهقانی داور مسابقات عکاسیست وبلاگی حاوی عکسهای زیبا وپرمفهوم این عکاس محترم است که درکنار عناوین معرف موضوع عکس و پانویس های عکس تقریبا تمام آنچه عکاس محترم در ذهن به آن می پرداخته را به طرز زیبا و اثرگذاری نمایش داده و به مخاطب منتقل میکند.

موضوعات عکاسی و پانویس شده غالبا حول و حوش فضاهای معنوی و تبیین و اثبات و ابراز و اعلام درد و گاهی همدردی دینیست درخصوص ظلمهایی که به ائمه بزرگوار اسلام و مسلمانان جهان اسلام در کشورهای حاشیه لبنان سوریه عراق و... و شهیدان و رزمندگان دوران دفاع مقدس شده است و معرفی راه سعادتی که در گروی دل سپردن به خداوند بزرگ و دین مبینش اسلام عزیز است.
در لینکهای آرشیو شده در پوشه "کمی سیاسی" پستهایی مشاهده میشوند که برخلاف عنوان پوشه بخشی از مهم ترین اخبار و رویدادهای سیاسی اجتماعی اخیر را همراه تحلیل نویسنده محترم در قالب عکس و پانویس به مخاطب ارائه می دهد. یکی از پستهایی که برای بنده جالب بود پستی بود که در آن از عروس ترکیه ای خانواده احمدی نژاد عکسهای متفاوتی گرفته شده که در کمال وقار و متانت با حجاب و عفاف ایرانی اسلامی در اجلاسی همراه خانم پروین احمدی نژاد حاضر شده اند.

در میان شرح عکسها عباراتی که بصورت بلد شده هدف عکس را بیان میکند به چشم میخورد که :
"برای من اینجهان وطنی اسلامی مهم است که در این سطح از خانواده رئیس جمهور به پیوند و ازدواجی سیاسی و مذهبی ختم می شود .. برای من این حجاب ایمان و قاعده امت اسلامی است که در بعد عملی تجلی میابد و می چربد بر آن ایران گرایی و ایرانیت پوسیده ای که اسلامیت را پوسته آن می بیند."

و به این شکل تداعی ذهنی روانشناختی معنای جهان وطنی اسلامی در قالب این عکس در ذهن مخاطب به زیبایی شکل می گیرد.

و البته نکته مهم دیگری که در ضمن این شرح عکس قابل استفاده می باشد این است که عکاس محترم به این اخلاق مهم عکاسی نیز اشاره دارد که هدف از عکاسی نباید جلب محبوبیت و شهرت به هر طریقی باشد و هدف اصلی عکاسی ، انتقال پیامهای پرارزش به مخاطبین است بخصوص اگر این انتقال پیام به نوعی ابزار تبلیغ دینی هم محسوب شود.

در سایر پستهای این وبلاگ عکسهایی از مراسم عزاداری دوستداران اهل بیت و زیارت و عرض ادب عاشقان اهل بیت علیهم السلام به چشم میخورد که اوج دلسوختگی دلسوختگان و غربت شیعیان و ائمه ی شیعه را به نمایش گذاشته است:

در خاتمه از دوستان بزرگوار دعوت میکنم فرصت بازدید از این نمایشگاه عکس مجازی مذهبی را از دست ندهند: www.photon.parsiblog.com

بسم الله الرحمن الرحیم

توضیح کوچکی که درمورد عکسهای پرتره لازم است این که:
عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود.
این نوع عکاسی خود شامل انواع مختلفی است:

پرتره تمام قد
پرتره پرسنلی
پرتره هنری
پرتره سیاسی
پرتره تبلیغاتی
پرتره خانوادگی
و....

معمولاً فاصله‌های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است. بهتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تاکید بیش تری دیده شود.

***********

اما عکسهای پرتره بنده که به دلیل عدم همکاری لازم از طرف سوژه ی همیشه در دسترس اما نا آرام("علی آقا") 3عکس اصلی در 3حالت نور متفاوت از دختر همسایه "طهورا خانوم" گرفته شده ؛

2عکس اول درنور طبیعی یک بعدازظهر آفتابی :

عکس در نور چراغهای اتاق درشب بدون فلش:

عکس در نور چراغهای اتاق در شب به کمک فلش:

ضد نور یا سیلوئت (به فرانسوی: Silhouette)‏ تکنیکی در عکاسی است که در آن، منبع نور در پشت سوژه قرار دارد و در قوی‌ترین حالت به دلیل تندی نور، سایه‌ای از سوژه بر روی عکس ایجاد می‌شود.
مهم ترین نکته در عکاسی ضد نور قرار دادن سوژه در مقابل یک منبع نور عظیم و تنظیم میزان نوردهی دوربین بر اساس روشن ترین بخش تصویر (پس زمینه) است. میزان نوردهی دوربین باید بر اساس روشن ترین بخش پس زمینه و نه سوژه تنظیم شده باشد. با رعایت این اصل اولیه، سوژه? موردنظر به دلیل نبود نور کافی حتی اگر به طور کامل سیاه نشود بسیار تیره یا به اصطلاح آندر اکسپوزد (under exposed) –حداقل نوردهی- خواهد شد.



زیباترین حالت زمانی پیش می‌آید که خورشید در حال طلوع یا غروب است و پس‌زمینه به رنگ نارنجی یا زرد مشخص می‌شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

مهم ترین عامل برای عکاسی یک عکس خوب، نور است.

نور عکس را از تخت بودن در آورده و به آن حجم و عمق می بخشد.

در عکاسی پرتره می توان با نور شخصیت افراد را تا حد زیادی نشان داد.
اغلب عکاسان برای عکاسی معماری و منظره به استفاده از نور مایل صبحگاهی یا هنگام عصرهستندچرا که این نور کنتر است متعادلی دارد. که نمای اصلی ساختمان و یا قسمتی که در تصویر مورد توجه اصلی قرار می گیرد، در معرض تابش نور قرار گرفته ودر سایه نباشد.

به مقدار نوری که به فیلم یا گیرنده تصویر می‌رسد، نوردهی گفته می‌شود. این مقدار ترکیبی از نور موجود، عدد دیافراگم و سرعت شاتر است و موثر از درجه? حساسیت فیلم یا سنسور مورد استفاده است.
زمان نوردهی (به انگلیسی: Shutter speed)‏ فاصله زمانی‌ست که شاتر دوربین باز است و نور روی فیلم عکاسی (در دوربین‌های غیر دیجیتالی) یا حسگرهای الکترونیکی (در دوربین‌های دیجیتالی) اثر می‌کند. اغلب در نور کم زمان نوردهی بیشتر است. در عکس برداری از اشیا متحرک از زمان نوردهی کمتر اسفاده می‌شود.



تصویری با نورهای متفاوت

حالت سنجش نور (در عکاسی) برای دوربین مشخص می‌کند که از چه تنظیماتی برای انتخاب صحیح حجم نور مورد نیاز برای گرفتن عکس استفاده کند. زمان نوردهی، اندازه روزنه دیافراگم و حساسیت فیلم یا سنسور بر اساس حجم نور مورد نیاز محاسبه می‌شوند. روشها و فنون مختلفی در طول تاریخ عکاسی برای سنجش نور استفاده شده‌اند که متدوالترین آنها در حال حاضر اندازه گیری تابشی (incident metering) و اندازه‌گیری بازتابشی (reflective metering) هستند.
سیستم نورسنجی در دوربین های دیجیتال مقدار نور صحنه را اندازه گیری کرده و مناسب ترین میزان نوردهی را بر اساس یکی
از روش های نورسنجی تعیین می کند. نوردهی اتوماتیک یا AE در اغلب موارد باعث نوردهی مناسب عکس می گردد . در این حالت کافیست روش نورسنجی را انتخاب کرده و دکمه شاتر را فشار دهید .