بسم الله الرحمن الرحیم

مهم ترین عامل برای عکاسی یک عکس خوب، نور است.

نور عکس را از تخت بودن در آورده و به آن حجم و عمق می بخشد.

در عکاسی پرتره می توان با نور شخصیت افراد را تا حد زیادی نشان داد.
اغلب عکاسان برای عکاسی معماری و منظره به استفاده از نور مایل صبحگاهی یا هنگام عصرهستندچرا که این نور کنتر است متعادلی دارد. که نمای اصلی ساختمان و یا قسمتی که در تصویر مورد توجه اصلی قرار می گیرد، در معرض تابش نور قرار گرفته ودر سایه نباشد.

به مقدار نوری که به فیلم یا گیرنده تصویر می‌رسد، نوردهی گفته می‌شود. این مقدار ترکیبی از نور موجود، عدد دیافراگم و سرعت شاتر است و موثر از درجه? حساسیت فیلم یا سنسور مورد استفاده است.
زمان نوردهی (به انگلیسی: Shutter speed)‏ فاصله زمانی‌ست که شاتر دوربین باز است و نور روی فیلم عکاسی (در دوربین‌های غیر دیجیتالی) یا حسگرهای الکترونیکی (در دوربین‌های دیجیتالی) اثر می‌کند. اغلب در نور کم زمان نوردهی بیشتر است. در عکس برداری از اشیا متحرک از زمان نوردهی کمتر اسفاده می‌شود.



تصویری با نورهای متفاوت

حالت سنجش نور (در عکاسی) برای دوربین مشخص می‌کند که از چه تنظیماتی برای انتخاب صحیح حجم نور مورد نیاز برای گرفتن عکس استفاده کند. زمان نوردهی، اندازه روزنه دیافراگم و حساسیت فیلم یا سنسور بر اساس حجم نور مورد نیاز محاسبه می‌شوند. روشها و فنون مختلفی در طول تاریخ عکاسی برای سنجش نور استفاده شده‌اند که متدوالترین آنها در حال حاضر اندازه گیری تابشی (incident metering) و اندازه‌گیری بازتابشی (reflective metering) هستند.
سیستم نورسنجی در دوربین های دیجیتال مقدار نور صحنه را اندازه گیری کرده و مناسب ترین میزان نوردهی را بر اساس یکی
از روش های نورسنجی تعیین می کند. نوردهی اتوماتیک یا AE در اغلب موارد باعث نوردهی مناسب عکس می گردد . در این حالت کافیست روش نورسنجی را انتخاب کرده و دکمه شاتر را فشار دهید .